Alchemia Miłości – recenzja Marty Minakowskiej na portalu Arabia.pl
- 30 listopad 2012
-
Drukuj -
Wyślij
Marta Minakowska (arabia.pl)
Alchemia miłości to pean złożony na cześć poezji sufickiej. Zbiór został okraszony przedmową oraz wyjaśniającymi bogactwo znaczeń aneksami, a przygotwany przez autorów, którzy próbowali nie utracić piękna perskich utworów w ich angielskich przekładach. Teraz zaś Wydawnictwo Barbelo przejęło pałeczkę i postarało się o przybliżenie świata widzianego oczami sufich polskiemu czytelnikowi.
Poezja suficka stała się bliższa ludziom Zachodu głównie za sprawą Rumiego, wielkiego mistyka, którego mauzoleum znajduje się w tureckiej Konyi. Jak pokazuje Alchemia, podobnie myślących do Rumiego było jednak wielu i to na przestrzeni wieków. W zbiorze znaleźć można twórców z wieku XII obok tych z XX. We współczesnym Iranie, jak wspominają we wstępie autorzy, poezja jest nadal żywą częścią dnia powszedniego. Adekwatny wers przywołuje się w codziennych sytuacjach, a Irańczycy znają na pamięć setki linijek najznamienitszych utworów.
Jaki świat wyłania się z poezji sufickiej? Mistycy stawiają za główny cel człowieka dotarcie do poznania Najwyższego. Na tej drodze ludzie muszą zrezygnować z narcystycznego skupiania się na sobie, porzucić doczesne, zupełnie nieistotne dylematy. Z drugiej jednak strony sufi zdają się też podkreślać wagę człowieka, w którym odbita jest boska doskonałość i który zawiera w sobie całe piękno świata. Nie jest to człowiek-puch marny, a istota wspaniała, mająca potencjał dotarcia do Prawdy, jeśli się postara i odrzuci rozpraszające go błahostki. Miłość do Boga odbija się też w miłości ziemskiej, do ukochanej osoby, w której dojrzeć można projekcję boskości. Sufi, wyrzuceni przez główny nurt islamu na margines, w swoich sposobach oddawania czci Bogu posługiwali się metodami oburzającymi ich adwersarzy. Picie wina, by w upojeniu alkoholowym łatwiej wpaść w stan boskiego natchnienia czy umniejszanie wielu praktykom religijnym, nie zjednywało im powszechnej akceptacji. Sufi kontestowali nawet tak zasadnicze filary islamu jak pielgrzymka do Mekki (twierdząc, że taką podróż odbyć można niejako we własnej duszy). Z drugiej strony głoszenie równości i ekumenizmu (takiej samej wartości wszystkich modlitw czy to w meczetach, czy synagogach bądź kościołach), zdobywało im znowuż w innych środowiskach sympatię.
Poezja suficka pełna jest symboliki, która dla niewprawnego czytelnika może nie być w pełni zrozumiała. W tym celu w aneksie w książce znalazły się wyjaśnienia najczęściej powtarzających się słów-kluczy takich jak wino czy najpiękniejsze imię. Także sama forma wierszy perskich odbiega od europejskich kanonów, a rym i rytm w nieunikniony sposób ulatuje w przekładach. Niemniej jednak autorzy zbioru poczynili duże starania, aby przybliżyć czytelnikowi magię tej poezji, którą powinno się zrozumieć, jeszcze zanim się ją przeczyta.
Piękny prezent od wydawnictwa, który przekazać można ziemskiemu Przyjacielowi lub też zachować dla siebie.